به گزارش خبرنگار مهر، دکتر سیدمصطفی شهرآئینی استادیار دانشگاه تبریز عصر چهارشنبه 14 دی ماه در دومین کنگره ملی علوم انسانی در ارائه مقاله خود با عنوان بومی سازی فلسفه اسلامی ("مطالعه موردی مجموعه مصنفات باباافضل کاشانی" گفت: در جهان اسلام، سده‌های دوم و سوم را می‌توان دوران ترجمه، انتقال، تدوین و تکوین علوم عقلی به‌شمار آورد.
وی افزود: سد چهارم را می‌شود "قرن طلایی علوم در تمدن اسلامی" دانست، در این دوران عمدتا خلفا، بدون آنکه به ملیت و دین علما کاری داشته باشند، آنان را مورد حمایت بی‌دریغ و فراوان خود قرار می‌دادند تا جایی که زمینه برای رواج و رونق حوزه‌های درس و بحث در سراسر عالم اسلام فراهم بود.
وی با بیان اینکه در این دوران بحث‌های عقلی و فلسفی بسیار پررونق و شکوفا بود، اظهار داشت: بسیاری از متکلمان معتزلی به جهت مشی فکری خود به منطق و فلسفه توجهی خاص داشتند و حتی به تحقیق و تفحص در روش و تعالیم حکمای قدیم می‌پرداختند.
شهرآئینی تصریح کرد: این اوضاع و احوال از اوایل سده پنجم رو به دگرگونی نهاد و عرصه بر معتزلیان عقلی‌مشرب بسیار تنگ شد و در نتیجه فلسفه و سایر علوم عقلی روز به روز از رونق و رواج افتاد.
وی تأکید کرد: در این دوران بابا افضل سعی کرد تفکرات را نجات دهد و به همین خاطر تلاش کرد موضوع، هدف و روش فلسفه را تغییر داده و زبان فارسی را به عنوان زبان نوشتن آثار فلسفی معرفی کند.
وی تأکید کرد: در این دوران بابا افضل سعی کرد تفکرات را نجات دهد و به همین خاطر تلاش کرد موضوع، هدف و روش فلسفه را تغییر داده و زبان فارسی را به عنوان زبان نوشتن آثار فلسفی معرفی کند.
استادیار دانشگاه تبریز در ادامه یادآور شد: حذف مباحث خداشناسی و الهیات بالمعنی الاخص و رواج خودشناسی سقراطی و وجودشناسی نوین و ... از جمله راه کاری پیشنهادی باباافضل بود.
وی در پایان گفت: بابا افضل بسیاری از منابع و آثار فلسفی را ترجمه کرد و چنان ترجمه دقیقی داشت که حتی برخی کارشناسان معتقدند او به زبان های یونانی و لاتینی مسلط بوده است. اما در آثار خود از فیلسوفان اسلامی و از اسلاف خود نامی نمی برد چون سعی کرد نگاه ها و احساسات را برانگیخته نکند.
نظر شما